این همه دانشمند اومدن و رفتن.یه سری هم هنوز هستن.پس دارن چ گلی ب سرشون میکنن.والا من اگه دانشمند بودم.الان به همه میگفتم چجوری به وجود اومدن.اولین بار کی بودن،این جهان چیه و چقده، جهان دیگه هم هس یانه،اول و آخر این جهان چیه،آخر خودمون چیه،بمیریم چی میشه،دوباره زنده میشیم یا نه،تناسخ هست یا جهان دیگه‌ای هس شایدم هیشکدوم.
به همه میگفتم زندگی چی هس،درد چیه،شادی و لذت چیه،قانون چیه، اصن این قانون هم واسه خودش داستانیه اینکه کی قانون میذاره،البته منظورم قانونای گندس نه مثلا قانون راهنمایی و رانندگی،و برچه اساسی قانون میذاره؛اینا رو به موقع‌ش میگیم.فعلا بماند.
ولی واقعا اینا همه سواله،یعنی این دانشمندا به یه طریقی نمیتونن یه سیری در گذشته‌ها کنن،ببینن قضیه از چه قراره. ببینن کی الان راست میگه کی دروغ بعد بیان بگن به مردم.که بلکه انقد جنگ و دعوا نباشه.
یعنی واقعا نمیتونن یه چیزی اختراع کنن ک مثلا تو هوا پخش بشه همه گشنه‌ها سیر بشن.همه بدبخت بیچاره ها سرحال بیان.همه به هرطریقی دوس دارن بشن.من اگه دانشمند بودم همه این کارا‌رو میکردم.
حیف ک دانشمند نیستم هیچ .اصن موضوع این نبود از سرفصل متن مشخصه یه چی دیگه میخواسم بگم بالکل موضوع عوض شد.
منتها کلیتشو بگم میخواسم بگم هیچ وقت آرزو نکنیم که بخوابیم و بیدار نشیم؛ برعکس آرزو کنیم بیدار ک شدیم اونو دیگه نبینیم،اونکه باعث مشکلاته،اون ک بانیه فلاکت و بدبختیه.حالا هر مادر ف.اکری میخواد باشه.ازما گفتن بود.اون که دستمون بهش نمیرسه.اگه یه درصد هم احتمالش هس که دستمون بهش میرسه آرزو کردن نمیخواد خودمون جررش میدیم.طرف حساب اونیه که گنده‌ترین ،گولاخ‌ترین،دیوث‌ترین و حدود هفتاد هشتاد ترین دیگه هم از صفاتشه،اونو آرزو کنیم نباشه.
دهنشو باید.
آرزو ,جهان ,دانشمند ,بیدار ,آرزو کنیم ,دانشمند بودم منبع
درباره این سایت